جوشکاری لیزری چیست؟

جوشکاری مدتهاست که به عنوان یک فرآیند حیاتی در زمینه تولید مطرح است. معمولاً برای اتصال دو قطعه از یک ماده به یکدیگر استفاده می شود. جوشکاری برای ایجاد سازه های بسیار سخت انجام می شود که از طریق ساخت و ساز انجام نمی شود. استفاده از لیزر روشی نسبتاً جدید برای انجام جوشکاری است. در حالی که مفهوم هنوز یکسان است ( استفاده از گرما برای اتصال دو ماده به یکدیگر). البته روشی که در آن گرما توسط لیزر منتقل می شود کاملاً منحصر به فرد است. اگرچه جوشکاری لیزری چندین دهه است که وجود دارد، ولي استفاده از این فناوری  اخیراً مورد استفاده قرار می گیرد. به دلیل انتقال به فرآیندهای تولید خودکار .

جوش لیزر چیست ؟

جوشکاری لیزری یک روش جوشکاری است که از پرتو لیزر برای ذوب دو قطعه فلز با هم استفاده می کند. این یک تکنیک جوشکاری نسبتاً جدید است که از اواخر دهه 1980 در صنعت تولید استفاده شده است. از پرتو لیزر برای گرم کردن فلز تا نقطه ای استفاده می شود که ذوب شود و سپس به هم جوش بخورد. جوشکاری لیزری مزایای زیادی نسبت به روش‌های جوشکاری سنتی دارد، از جمله دقت بالاتر، سرعت جوشکاری سریع‌تر و اعوجاج حرارتی کمتر. همچنین مقرون به صرفه تر از روش های جوشکاری سنتی است، زیرا به انرژی و نیروی کار کمتری نیاز دارد. جوشکاری لیزر در صنایع مختلفی مانند خودروسازی، هوافضا، ساخت تجهیزات پزشکی و تولید جواهرات استفاده می شود.

به زبان ساده، جوشکاری لیزری فرآیندی است که در آن از لیزر برای ذوب مواد روی سطح قطعه کار استفاده می‌شود و به آن اجازه می‌دهد تا به قطعه کار دیگر ساخته شده از همان ماده متصل شود. جوش لیزری معمولاً برای فلزات یا ترموپلاستیک ها انجام می شود. انواع مختلفی از لیزرها نیز برای جوشکاری مورد استفاده قرار گرفته‌اند: لیزرهای حالت جامد (مانند Nd: YAG) یا لیزرهای گازی (مانند لیزر CO2) امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند.

لیزر صرفاً یک پرتو نور بسیار متمرکز است که مقدار زیادی قدرت را ارائه می دهد. چگالی توان بالای لیزرها به آنها اجازه می دهد تا مواد قطعه کار را با کنترل بالا ذوب کنند. با قرار دادن مواد در معرض پرتو لیزر پرقدرت، مولکول‌های سطح آن انرژی کافی برای برانگیختگی و به دست آوردن خواص سیال مانند بیشتری به دست می‌آورند. هنگامی که مولکول های برانگیخته از همان ماده با هم تماس پیدا می کنند و همزمان به حالت های تحریک پایین تر حرکت می کنند، دوباره به حالت جامد تبدیل می شوند و در سطح مولکولی پیوند ایجاد می کنند.

جوشکاری لیزری (مانند سایر فناوری‌های مبتنی بر لیزر) تقریباً به طور انحصاری در آزمایشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی تا اواخر دهه 1990 مورد استفاده قرار گرفت. در طول این مدت، مفهوم ساخت افزودنی – به ویژه چاپ سه بعدی – شروع به محبوبیت کرد.

در کنار جوش لیزری، امکان اتصال سریع و بسیار خودکار فلز پودری به عنوان ماده خام فراهم شد. محبوبیت پرینت سه بعدی به دستگاه جوشکاری لیزری نیز کمک کرد و به این فناوری که قبلاً آزمایش شده بود، جایگاهی در دنیای تولید مدرن داد.